Cando as nubes enfadan co sol

Probablemente moito do que nos define como galegas e como brabádegas é esa relación coa climatoloxía, ese saber definir a choiva que cae, a neve, o corisco, a poalla, o pedrazo, a resistencia a ese sol primeiro dos días deste marzo solleiro despois da choiva. Hai meses que se nos fan interminables pola choiva, pola necesidade de saírmos da casa parapetados de traxes de auga e catiúscas para manternos cos pés secos e quentiños dentro dos calcetíns. Hai outros, pola contra, que a agradecemos, que gozamos coa morneza do húmido sobre a pel.

Desa relación de amor e de odio coa choiva, nese chover ata enrouchar é do que trata O día que choveu do revés, de María Canosa con ilustracións de Dani Padrón na colección Merliño de Xerais. María Canosa é un valor seguro da nosa LIX, unha figura consolidada xa con obras como Rubicundo, Ana xa chegou!, Parar o mundo, Druídas... un longo ronsel que atesoura como creadora de calidade. Dani Padrón é tamén un ilustrador de vangarda, da nosa vangarda literaria, con traballos tan creativos como os de Acuario, Viaxes de Inverno, Venres, A pantufla de Celia... Xuntos forman un tánden creativo perfecto, coma o sol e as nubes para que, en harmonía, o mundo siga a florecer.

Un día as nubes enfadaron co sol e fartas de que o sol secase os predios, decidiron que ían facer unha folga á xaponesa. Como choveu tanto, asolagaron por completo a vila de Portoseco. Os habitantes da vila, e as nubes tamén, foron conscientes do problema que tiñan enriba, así que xuntos, canda o sol, propoñen solucións divertidas, sorprendentes, máxicas e cheas de orixinalidade.

Hai textos como este que resultan perfectos de en por si, mais este libriño de tapas duras é un todo no seu conxunto. A maxia, aquela maxia coa que María Canosa nos agasallou en Rubicundo volve estar presente. Ese marabilloso contemplar da realidade, ese dispendio de imaxes con ese neno Uxío espido e mergullado en amarelos, sobre un sofá que abanea na auga. No souto gostamos da choiva lateral, do léxico do mergullo, da choiva de secadores, das margaridas perfumadas, da imaxinación toda que aniña enriba do canón da señora Amelia.

Recomendamos a lectura da obra para Infantil e Primaria acompañada de léxico das mil formas de chover, de nevar, de ventar... Cremos imprescindible profundar en algo tan noso, tan rico en nós como é ese deitar de choiva e de sol que nos define. No souto saboreamos cada letra do caer do ceo!