Mudar e medrar. Desde unha estrela distante

A pasada fin de semana no souto gozabamos da marabillosa festa da literatura que cada ano celebra a grande Xerais con dous premios que son dous piares da nosa literatura. Os nosos parabéns aos premiados: O castañeiro fiel, premio Merlín para Antonio Fraga e Cadeas, premio Xerais para Xabier López.
Se hai soutos nos que as castañas sexan ricas-ricas eses son os de Lugo.
Ao abrir o baúl do soto da casa da súa avoa, aquel que gardaba os libros da súa nai, apareceulle un rato decidido a falar con ela, mais o rato aquel, lonxe de ser un animaliño que sabía falar, era un extraterrestre. Agustín Fenández Paz crea, como é habitual neste monstro da literatura infantil e xuvenil, unha historia fantástica partindo da realidade. Desde unha estrela distante, editada por Xerais, é unha noveliña xeitosa e rápida de ler para cativos de oito anos en diante. Chea de expresividade, rica en léxico e en coñecementos, aprender tórnase moito máis interesante se o fas mergullado na proposta axeitada.  Daniela é unha nena de Lugo incomodada cos seus pais por que debe mudarse a Vigo. Atérralle a idea de comezar o curso nun colexio novo, enfrontándose a unha contorna distinta. Disgustada, durante o tempo da mudanza, vai para Mondoñedo, á casa da súa avoa. Alí, sen esperalo, descubrirá a Edu-gato ou Edu convertido en mil formas de animal e incluso Edu convertido nela mesma ou quen sabe. Unha marabillosa amizade a que nos conta un dos autores máis prolíficos que temos. Conxuga á perfección o que  se espera dunha obra dirixida a un público infantil facendo ademais referencias específicas á era tecnolóxica que invade actualmente os nosos fogares, achegando información con frescura (redes sociais, tecnoloxía, modernidade...). Desde unha estrela distante posúe ademais outra característica que a fai única e merecente de recomendación, xa que conta coas ilustracións de David Pintor, sen dúbida un dos ilustradores máis significativos do panorama actual que concibe o mundo acaído á xenialidade do gran literato.

Sempre é un gusto ler a Fernández Paz, sempre é un pracer.