Verme canteiro, ti que fas versos!

O vento frío da invernía move as nosas ponlas, sacode as nosas follas, ispe os nosos corpos, múdaos e fai que soñemos ao abeiro da manta, na aula da man do profesor, coa voz que nos aloumiña polas noites antes de durmir. Deixámonos levar pola poesía, seducidos pola maxia das palabras, polo ronsel do seu significado e o poder da imaxinación. A poesía é nosa, permite que volquemos nela as nosas vivencias, que reparemos nas cousas miúdes e observemos de xeito distinto a realidade, que nos identifiquemos, que llela roubemos aos poetas e, sobre todo, permite que expresemos o que levamos dentro, que vertamos e conduzamos os sentimentos. É tan reparadora, tan útil, que hai que fomentar o seu uso dentro da aula, pero tamén nas casas, xogando, provocando a súa curiosidade, explicándoa devagar e con dozura coma se estivesemos axudándolles a atar os cordóns das botas ou a rubir a un enredo deses do parque.

Do laborioso labor do poeta é froito o libro que hoxe presentamos, en realidade preséntase este venres en Bandeira ás oito da tarde na Casiña dos Contos coa presenza de David Otero e Francisco Castro. Trátase de Vagalume de versos, escrito por unha María Canosa que non para de crear, totalmente inspirada e ilustrado con dozura por Iago Puentes Fernández.

Este volume é coma un verme de luz, un Vagalume de versos, fermosos, atraentes, unha estrela no xardín que fai a cama entre as follas, un Carballo rexo ao que no souto lle temos respecto, un Papaventos de ollos pintados. Son anaquiños de Nada, un Biscoito no forno para o almorzo de mañá con anacos de noces; é unha Abella, unha Viaxe, a Herba mol e unha Pelota canda a Lúa e o Sol.

Un magnífico traballo para pequenos na colección Árbore de Galaxia para cativos de oito anos que no souto recomendaríamos para todas as idades se a lectura a guía un adulto con amor, como ten que ensinarse a poesia ou con dozura e un sorriso, a mesma que nos transmite a autora.

O baile

Meniñas da vila

hai festa hoxe, 

iremos xuntas

subide ao coche.

Bailemos contentas

ata o amencer,

toda esta noite

os pés has mover.

Un valse por aquí,

a muiñeira por alá,

seguimos cun tango

e agora o chachachá

Tamén  poderemos

bailar unha sambam

un áxil merengue,

e ao final unha salsa.

Xa pouco queda

desta noite moura,

cando marchemos

acábase a troula

Veña amiguiñas,

a festa acabou,

xa non queda baile,

xa todo calmou.