A raíña da cociña: Escarlatina.

Hoxe presentamos Escarlatina, a cociñeira defunta e facémolo como se fora unha ponla máis dos nosos castiñeiros, un dos nosos ourizos, unha castaña doce e saborosa. Dicimos nosa co permiso da gran Ledicia Costas, coa licenza do seu ilustrador, o magnífico Víctor Rivas, e coa complicidade de Xerais extensiva a Manuel Bragado, Celia Bouzas e Helena Pérez. Hai uns meses, en xuño deste ano, tivemos a oportunidade única de formar parte do grande espectáculo dos premios Xerais, aterramos por vez primeira como xurado por todo o alto, desembarcamos na illa canda a Miguel Vázquez Freire, Nuria Díaz, Eulalia Agrelo Costas, e Mª Isabel Vázquez Rosales. E limos moitas obras, algunhas verán a luz nestes meses, pero ningunha como a que hoxe temos o gusto de recensionar: o premio Merlín 2014!
No souto tivémolo claro nada máis abrir o manuscrito pola lingua empregada, pola adecuación á idade, pola temática, polo humor delirante e, sobre todo, pola orixinalidade. Escarlatina.... é a historia dun raparigo que quere cociñar, quere experimentar e que, sen contalo, topa cunha cociñeira singular, unha araña afrancesada e unha sorte de personaxes a cada cal máis estrambótico. É a historia dun reencontro cun ser querido, o tenro avó que tanto estraña. É unha historia de solidariedade, dunha boa acción, do risco do amor, unha viaxe a un mundo descoñecido, o inframundo, con Nicotina icluída. É un libro didáctico no que se presentan unha sucesión de personaxes singulares, espazos únicos, sorpresas, nunha marabillosa e delirante apoteose creativa. Así mesmo é perfecta a concepción da autora do que debe ser unha obra infantil. É sobre todas as cousas, unha clara incitación á lectura. E... por se isto non fora pouco, enche un espazo, o da cociña, o da experimentación, o do xogar con eles prescindindo de adiccións innecesarias e da televisión. Todas as receitas poden identificarse facilmente e, se as facedes xuntos, son realizables!

Ler libros como o de Escarlatina, a cociñeira defunta, é unha gozada. Mais gozada sería vivir nun país normalizado porque estariamos diante dun auténtico filón de figuriñas que agasallar no Samaín, un mundo de técnicas de mercado onde colocar a Lady Horrour, a araña, o gato Dodoto, os funguiños, un xogo de pterodáctilos, un disfraz de Amanitos, un scalextric co circuíto da carreira...

Basicamente, sería un universo chulísimo como o que deseña Víctor Rivas, que lle pon cara e con nota, a todo o que todos soñamos cando tivemos a sorte de ler a xenial Escarlatina, a cociñeira defunta.

No souto non só recomendamos que calquera pai ou adulto aposte pola súa lectura, animamos a todos os centros para que inclúan unha obra tan traballable desde o punto de vista educativo, con valores transversais e ademais.... por riba de todo... superdivertida!