Un paso para diante e outro e outro máis

Atónitos no souto vemos, vemos un elefante con plumas, un lobo que coida ovellas, un rato que caza gatos, unha vaca que dá mel... Como xa non chove e non vai frío, quitareime as botas e deixarei o abrigo, queremos sol!!!!!
Vemos case unha ducia de temas (once) nun libro-disco a cargo de Pilipampo ou Vagalume, como vós prefirades, unha formación musical xa consolidada formada por Xosé Lois Xose Lois (Voz), Gala (Acordeón), Cristina (Frauta), Álex (Percusión Tradicional), Sergio (Guitarra), Antía ( Percusión) e tamén... Andrea (Voz), Arturo (Percusión), Tito (Baixo) e Erea ( Gaita). Pirilampo nace o ano 2010 e ten dous discos editados anteriores. Trátase de música tradicional en galego e este é o terceiro traballo que bota andar co nome de Lucecús e ilustrado con enxeñeza e cor por Federico Fernández na colección Sonárbore de Galaxia.

O son da gaita vai fiando un traballo concibido de xeito didáctico para a familia, para levar no coche, escoitar na casa, poñer na escola e, sobre todo, para bailar. Once lucecús para cantar e para sumar ás nosas voces e á voz da nosa Terra, a que nos define, anunciando a chegada do Apalpador, os nosos meses, lembrando a tradición interxeracional do contar contos, cantando do revés de xeito divertido e orixinal, lembrando arrolos con Pedro Chosco nunha festa de instrumentos en cada un dos temas.
Trátase este dunha festa moi nosa fuxindo do produto musical alleo coas colaboracións especiais de voces como as de Xosé Lois Seixo, Andrea Seijo Ares, María Xosé Silvar-Sés, Lydia Botana e a voz infantil de Antía Seixo Varela que, con apenas nove anos, convértese na voz sorpresa do libro-cd interpretando maxistralmente a canción A casa do tío Nicanor. Outro dos aspectos que subliñamos no souto é o tema once, dedicado a aqueles pequechos que empezan a dar os seus primeiros pasos que, coas ilustracións de cativos en mil posturas, pintando, facendo pis ou gabeando, é especialmente brillante.

No souto agradécense este tipo de cd repousados, sen estridencias, discos que podes meter no coche sen tolear das neuronas e que achegan dozura, máxia, amor á lingua de noso, festa con gaita, pandeireta, tamboril e tradición. Para nós, este, o de Lucecús, é unha obra que conxuga á perfección ensinanza, tradición e festa. Un traballo que, se ben non chega á altura do Pelogato 24, si é digno de agasallo de Reis.